Best wel een beetje jaloers

 In de periode voor 1826 (het jaar waarin Niepce voor het eerst een fotografische afbeelding maakte) was er alleen een mogelijkheid tot een portret als je een bevriende kunstschilder had. Of een ouder, zoals de schilder Frans Hals, die twee van zijn kinderen op het canvas heeft vastgelegd. Of op een houten paneeltje, dat kan natuurlijk ook. Dat zag er zo uit:

Gewone mensen hadden het nakijken, zij bezaten geen geld om een portret van zich te laten schilderen. Voor het aankleden van een familiegeschiedenis tasten we dus doorgaans in het duister.

De situatie werd ietsjes beter in de loop van de 19e eeuw, hoewel ook toen het laten maken van een foto een zeer dure aangelegenheid was. Alleen mensen die een fotograaf in de familie hadden of een persoon met heel veel geld konden vereeuwigd worden.

Daarover een volgende aflevering meer